بررسی واکنش های بافتی در مراقبت از ساکت دندانی توسط nanobonetm به دنبال حرکت ارتودنتیک دندان□

سابقه و هدف: مواد جایگزین استخوانی با القای استخوان سازی در ساکت دندان خارج شده در درمان های ارتودنسی می توانند از تحلیل بیشتر ریشه دندان پیشگیری و بافت پریودنتال سالمی در انتهای درمان ایجاد نمایند. ماده پیوندی nanobonetm به دلیل برخورداری از ترکیبات هیدروکسی آپاتیت نانوکریستالین و بیومتریال های با ساختار نانو مزایای متعددی برای کاربرد در ضایعات جراحی داشته است. تحقیق حاضر با هدف تعیین واکنش های بافتی در مراقبت از ساکت دندانی توسط nanobonetm به دنبال حرکت ارتودنتیک دندان انجام شد. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی، 4 قلاده سگ از نژاد mixed انتخاب و یک سوراخ در مزیال پرمولر اول در هر کوادرانت از فک حیوانات ایجاد شد. در یک سمت از فک از ماده پیوندی nanobonetm به عنوان گروه مورد و در سمت مقابل به عنوان گروه شاهد از هیچ ماده ای استفاده نشد. دندان پرمولر اول با اعمال نیروی ارتودنسی در جهت مزیال حرکت داده شده و میزان حرکت دندان در زمان های مختلف اندازه گیری شد. هنگامی که دندان ها به نصف مسیر رسیده بودند، حیوانات قربانی و برش های به دست آمده از فکین مورد آزمایشات هیستوپاتولوژیک قرار گرفتند. میزان حرکت ارتودنتیک دندان با آزمون آنالیز واریانس سه سویه مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: میانگین حرکت دندان پرمولر به سمت دندان کانین در گروه nanobonetm در کل برابر mm076/1 و در گروه شاهد برابر mm203/1 برآورد گردید. هیچ تفاوت معنی داری از نظر میزان حرکت دندان برحسب ماده پیوندی، زمان اندازه گیری و فک محل ضایعه دیده نشد. در هر دو گروه، تحلیل ریشه در نواحی تحت فشار روی داده و علائم استخوان سازی در ضایعات پر شده با nanobonetm مشهود بود. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد استفاده از ماده پیوندی nanobonetm منجر به القای استخوان سازی شده و به همراه کاهش حرکت دندان، تحلیل ریشه نیز کاهش یافته بود. براین اساس، می توان در درمان های ارتودنسی، دندان را در درون ماده پیوندی nanobonetm حرکت داده و برای حرکت دندان در ضایعات فکی که با ماده مذکور preserve شده اند نیز منعی وجود ندارد.